19 Νοεμβρίου : Παγκόσμια ημέρα κατά Κακοποίησης Παιδιών

“ Μηδενική Ανοχή στην  Παιδική Κακοποίηση “

Η φράση «Κακοποίηση Παιδιού» περιλαμβάνει όλες τις μορφές βίας σε ανθρώπους μικρότερους των 18 ετών. Για τα βρέφη και τα νεότερα παιδιά, η βία περιλαμβάνει κυρίως τον όρο κακομεταχείριση – σωματική, σεξουαλική, συναισθητική κακοποίηση και παραμέληση -από γονείς και από άλλες μορφές εξουσίας.

Αγόρια και κορίτσια έχουν ίδιο κίνδυνο σωματικής…

… και συναισθηματικής κακοποίησης και παραμέλησης, ενώ τα κορίτσια εκτίθενται σε μεγαλύτερο κίνδυνο σεξουαλικής κακοποίησης. Καθώς τα παιδιά πλησιάζουν την ενήλικη ζωή, η βία που εκλύεται από τους συνομηλίκους τους και από τους σεξουαλικούς τους συντρόφους, μαζί με την κακομεταχείριση του παιδιού, απαντάται ολοένα και περισσότερο και τελικώς επικρατεί σε πολύ υψηλά ποσοστά, παγκοσμίως.

Η κακοποίηση του παιδιού μπορεί να προληφθεί…

… Η πρόληψη και η αντίδραση στο φαινόμενο της βίας στα παιδιά απαιτεί συστηματική προσπάθεια. Κι αυτό  προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος και να αναδειχθούν όλοι οι προστατευτικοί παράγοντες και στα τέσσερα συναφή επίπεδα κινδύνου (προσωπικό, σχέσεων, κοινοτικό, κοινωνικό).

Όταν μιλούν οι αριθμοί..

–Περίπου 500 εκατομμύρια μέχρι και 1,5 δισεκατομμύριο παιδιά πέφτουν θύματα βίας κάθε χρόνο.

-Εκτιμάται ότι κάθε χρόνο τουλάχιστον 275 εκατομμύρια παιδιά  στον κόσμο, βιώνουν τη βία μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Ενώ η οικογένεια πρέπει να είναι το φυσικό περιβάλλον για την προστασία των παιδιών, τα παιδιά ωστόσο δοκιμάζουν τη βία υπό μορφή πειθαρχίας.

-Στοιχεία από 37 χώρες δείχνουν ότι το 86% των παιδιών 2-14 ετών έχει εμπειρία σωματικής τιμωρίας και ψυχολογικής επιθετικής συμπεριφοράς. Δύο στα τρία παιδιά υπόκεινται σε σωματική τιμωρία.

–Στην Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού  4000 παιδιά κακοποιούνται σοβαρά κάθε χρόνο. Πάνω από100 πεθαίνουν και πάνω από100 μένουν σοβαρά ανάπηρα. Το σύνολο, μάλιστα, των νέων περιπτώσεων πιθανολογείται ότι ξεπερνά τις 20.000.

Προσοχή!

Παρά την έκταση της παιδικής κακοποίησης, ελάχιστες περιπτώσεις καταγγέλλονται και ακολουθούν τον δρόμο της δικαιοσύνης. Ενδεικτικό είναι ότι οι περιπτώσεις κακοποίησης ή παραμέλησης ανηλίκων που αναφέρθηκαν στις Αρχές δεν φτάνουν ούτε το 1%. Αυτό μας οδηγεί αντιμέτωπους με ένα πρόβλημα που κάποιοι γνωρίζουν αλλά δεν μιλάνε. Η σιωπή δεν   βοηθά. Μην γίνεστε λοιπόν συνένοχοι μένοντας σιωπηλοί στο πρόβλημα αλλά και μην φοβάστε να μιλήσετε.

Μην κλείνετε τ’ αφτιά …

Εάν ένα παιδί από το συγγενικό ή φιλικό σας περιβάλλον νιώθετε ότι υποβάλλεται σε κάποια μορφή κακοποίησης ή και παραμέλησης και δε νιώθετε σίγουροι ή έτοιμοι να καταγγείλετε το γεγονός στις αρχές, υπάρχουν ορισμένες κινήσεις που μπορείτε να κάνετε, προκειμένου να αποφασίσετε τα επόμενα σας βήματα:

1. Μιλήστε στη Γραμμή ΕΛΙΖΑ 10454

Η τηλεφωνική ΓΡΑΜΜΗ ΕΛΙΖΑ 10454:

–Παρέχει πλαισίωση σε όσους τηλεφωνούν,

–προσφέρει ψυχική ενδυνάμωση για τη διερεύνηση περιστατικών με υποψία παραμέλησης ή/και κακοποίησης και συμβουλευτική για ενδεχόμενη αναφορά του περιστατικού στις αρχές, και,

–λύνει απορίες σε νομικά θέματα αναφορών περιστατικών παραμέλησης- κακοποίησης.

2. Μιλήστε στο παιδί

Τα περισσότερα παιδιά που υποβάλλονται σε κάποια μορφή κακοποίησης δυσκολεύονται να μιλήσουν γι’ αυτό. Μπορεί να μην έχουν κάποιον να εμπιστευτούν. Εάν ενδιαφέρεστε για το παιδί που υποπτεύεστε ότι κακοποιείται και μπορείτε (είναι γείτονας, συγγενής, παιδί φίλου, συμμαθητής του παιδιού σας, κ.ά.), χτίστε σχέση εμπιστοσύνης μαζί του. Μιλήστε του και συνεχίζετε να του μιλάτε και να κρατάτε επαφή. Μπορεί να έρθει το ίδιο να ζητήσει τη βοήθειά σας ή να σας μιλήσει.

3. Κρατήστε ημερολόγιο

Κρατάτε σημειώσεις με τις ανησυχίες σας και καταγράφετε τη συμπεριφορά του παιδιού. Ανατρέξτε στις σημειώσεις σας και διαπιστώστε τι συμβαίνει και πώς αλλάζει η συμπεριφορά του. Ανιχνεύστε τα ανησυχητικά σημάδια.

4. Μιλήστε με τον δάσκαλο ή με τον παιδίατρο

Αν νιώθετε ότι τα σημάδια είναι ανησυχητικά, επιβεβαιώστε τα με τη συμβολή του δασκάλου του ή του παιδιάτρου του. Γνωστοποιήστε του τις ανησυχίες σας.

5. Μιλήστε με άλλους ανθρώπους

Μοιραστείτε τις ανησυχίες σας με κάποιον που εμπιστεύεστε προκειμένου να δείτε και τη δική του οπτική και να διαπιστώσετε αν συγκλίνουν οι απόψεις σας. Έπειτα από αυτό μπορεί να νιώσετε πιο ασφαλείς και σίγουροι για τα επόμενα βήματα που θα κάνετε.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ

Γιατί είναι σημαντικό να καταγγείλετε την κακοποίηση;

Αντιλαμβάνεστε ότι το παιδί που μένει στη διπλανή πόρτα, κακοποιείται. Πολύ συχνά εκλιπαρεί για βοήθεια. Πολύ συχνά κλαίει ή ακόμη και ουρλιάζει. Πολλές φορές στέκεται έξω από την πόρτα του σπιτιού και ζητά από τη μητέρα του να το αφήσει να μπει μέσα. Άλλες φορέςπάλι περιφέρεται έξω αργά μέσα στη νύχτα ή τα ρούχα του είναι βρώμικα και σκισμένα. Και όμως, δυσκολεύεστε να δηλώσετε τις ανησυχίες σας. Δε μιλάτε για αυτό παρά μόνο στον πολύ στενό οικογενειακό σας κύκλο ή ίσως, ούτε και σε αυτούς. Γιατί;

Ίσως μπορεί να ανησυχείτε ότι πιθανώς να κάνετε και λάθος. Μπορεί να μην θέλετε να βάλετε σε μπελάδες κανέναν άλλον, ούτε κάποιο μέλος της οικογένειας σας, ούτε κάποιον τρίτο. Μπορεί ακόμη και να νιώθετε ότι και η δική σας φωνή ενδεχομένως να μην ακουστεί ή να μη γίνετε πιστευτός/πιστευτή.

Τι θα γίνει, όμως, αν δεν καταγγείλετε έστω και τις ανησυχίες σας ή τις υπόνοιες σας;

-Εάν ΔΕΝ μοιραστείτε τις ανησυχίες σας, τότε αφήνετε ένα παιδί σε κίνδυνο και σε επαναλαμβανόμενη κακοποίηση. Η δική σας παρέμβαση, η δική σας καταγγελία, μπορεί να γίνει το πρώτο βήμα για να προστατευτεί, για να λάβει τη στήριξη που χρειάζεται. Κάθε παιδί και κάθε νέος άνθρωπος αξίζει να είναι ασφαλής.

–Δεν χρειάζεται να είστε βέβαιοι. Δεν χρειάζεται να ξέρετε σίγουρα. Χρειάζεται να μοιραστείτε τις ανησυχίες σας. Μπορεί να κάνετε λάθος. Μπορεί όμως και όχι. Μιλήστε σε μία από τις τηλεφωνικές γραμμές για να πάρετε στήριξη και να δείτε τα επόμενα βήματα. Μπορεί αν αναφέρετε τις υποψίες σας στην αστυνομία να πληροφορηθείτε ότι έχουν υπάρξει και άλλες καταγγελίες για το συγκεκριμένο παιδί και να νιώσετε ότι ενώνετε τη φωνή σας για τη «διάσωσή» του.

–Εάν η κατάσταση συνεχίζεται, επιμείνετε. Ζητήστε νομική συμβουλή. Καλέστε στο ΕΛΙΖΑ. Κανένα παιδί δεν πρέπει να μείνει χωρίς προστασία. Γίνετε ένας από αυτούς που θα ενώσει τη φωνή του για «Μηδενική Ανοχή στην Παιδική Κακοποίηση».

ΕΛΙΖΑ : Εταιρεία κατά της Κακοποίησης του Παιδιού

Η αληθινή ιστορίας της 6χρονης Ελίζας που έφυγε, πριν χρόνια, από τη ζωή από τα χέρια της ίδιας  της μητέρας της και χαρακτηρίστηκε από τις αρχές της Νέας Υόρκης ως η «χειρότερη περίπτωση παιδικής κακοποίησης που είχαν δει ποτέ», στάθηκε η κινητήριος δύναμη του ΕΛΙΖΑ. Του μοναδικού δηλαδή μη Κερδοσκοπικού Σωματείου που μάχεται για το τέλος της κακοποίησης στα παιδιά. Η κραυγή βοήθειας της Ελίζας δεν είχε αποδέκτες. Όσοι άκουγαν, όσοι αναφέρονταν, όσοι προσπαθούσαν, ένιωθαν αδύναμοι μπροστά σε ένα σύστημα που κώφευε ανταποκρινόμενο τυφλά μπροστά στο γράμμα του νόμου. Το παιδί ούρλιαζε για βοήθεια, τα σημάδια ήταν όλα εκεί, πάνω της, ούρλιαζαν και αυτά για βοήθεια…

Πόσες Ελίζες υπάρχουν; Πόσα παιδιά μάς κοιτάζουν στα μάτια και εμείς γυρνάμε το βλέμμα αλλού ψελλίζοντας μία δικαιολογία ανημποριάς; 1 δισεκατομμύριο λένε οι εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών. 1 δισεκατομμύριο παιδιά κακοποιούνται ψυχικά, σωματικά, σεξουαλικά. 1 δισεκατομμύριο παιδιά μεγαλώνουν τραυματισμένα, εξευτελισμένα, πονεμένα, ανήμπορα και συναντούν την ενήλικη φάση της ζωής τους, γερασμένα.

Οι άνθρωποι του ΕΛΙΖΑ κοιτάνε όλοι προς την ίδια κατεύθυνση: της αποτροπής της βίας στα παιδιά, εκφράζοντας το ίδιο μήνυμα «Μηδενική Ανοχή στην Παιδική Κακοποίηση». Για την επίτευξη του στόχου τους, βαδίζουν σε πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις, ενημερώνοντας, εκπαιδεύοντας, χτίζοντας δομές αναγνώρισης της κακοποίησης. Για τους ανθρώπους του ΕΛΙΖΑ, η πρώιμη πρόληψη και η αναγνώριση της κακοποίησης είναι το σημαντικότερο βήμα για μία υγιή ενήλικη ζωή. ( Ερμού & Χριστοπούλου 2, 105 63 Αθήνα,  Tηλ.: +30 210 3231704 ,  E: info@eliza.org.gr

 

Ευχαριστούμε πολύ τους ανθρώπους του Σωματείου ΕΛΙΖΑ για τις πληροφορίες που μας έδωσαν.

 

Μαρία Ορφανίδου