Μα, συνεχώς θα κλαίω;

Η ευσυγκινησία δεν είναι απαραίτητα αδυναμία 

 

Στο σινεμά δεν πάνε χωρίς τα χαρτομάντιλά  τους, ενώ αφίξεις, αποχωρισμοί κι άλλες δυνατές στιγμές στη ζωή τούς κάνουν να ξεσπούν σε κλάματα. Ανίκανοι να οριοθετήσουν τα δικαιώματά τους, αρχίζουν να κλαίνε. Και αναρωτιούντα συχνά: με ποιο τρόπο, άραγε, αυτή η ευσυγκινησία δεν θα είναι πια πρόβλημα; Τι κρίμα όμως να σκέπτονται έτσι! Γιατί οι υπερευαίσθητοι είναι άνθρωποι ποιότητας.  Πολύτιμοι για το περιβάλλον τους, που τίποτα δεν τους εμποδίζει να είναι ευτυχισμένοι. Με την προϋπόθεση φυσικά ν’ αποδεχτούν τον εαυτό τους έτσι όπως είναι…

 

Υπολείμματα της παιδικής ηλικίας

 

Όλοι οι άνθρωποι νιώθουν χαρά, λύπη, φόβο και θυμό. Μερικοί, αυτά τα συναισθήματα τα νιώθουν εντονότερα και γι’ αυτό χαρακτηρίζονται ως «ευσυγκίνητοι» ή «υπερευαίσθητοι». Η ένταση αυτή εξηγείται εν μέρει από βιολογικούς και ορμονικούς παράγοντες. Ωστόσο, η υπερευαισθησία «χτίζεται» και κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, λένε οι ειδικοί. Και είναι αλήθεια πως συχνά τα δάκρυα των ενηλίκων απηχούν γεγονότα που έζησαν στα χρόνια της αθωότητας, που -είτε τα θυμούνται είτε όχι- άφησαν τα ίχνη τους…

Ευσυγκινησία, όμως, μπορεί ν’ αναπτυχθεί ακόμα και σε ένα παιδί, του οποίου οι γονείς γελούσαν με τους φόβους του ή επειδή δεν ήταν πολύ καθησυχαστικοί. Το ίδιο κι αν δεν του επέτρεπαν να εκφράζει ελεύθερα τον θυμό του ή αν δεν έπαιρναν σοβαρά τις φάσεις που ήταν λυπημένο. Τέλος, όσοι είχαν γονείς που δεν άφηναν ποτέ ελεύθερες τις συγκινήσεις τους, μπορεί να μην καταφέρνουν ν’ αντιμετωπίζουν τις δικές τους χωρίς να κατακλύζονται από δάκρυα.

 

Και οι άντρες κλαίνε

 

Αντίθετα με τα στερεότυπα, υπάρχουν τόσοι υπερευαίσθητοι άντρες όσο και γυναίκες. Για τους άντρες , όμως, το να εκφράσουν μια συγκίνηση θεωρείται συχνά ένδειξη αδυναμίας, αφού όταν ήσαν παιδιά τους έμαθαν πως οι άντρες δεν …κλαίνε! Μάθανε, λοιπόν, να κρύβουν τις συγκινήσεις τους. Στην εκπαίδευση των κοριτσιών, αντίθετα, τα δάκρυα είναι επιτρεπτά, ενώ είναι κατακριτέος ο θυμός. Γι αυτό, σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες κλαίνε πιο συχνά από τους άντρες, αλλά δυσκολεύονται να εκφράσουν τον θυμό και τις εντάσεις τους.

 

Προσοχή!

–Οι υπερευαίσθητοι πρέπει να μάθουν να χαλαρώνουν μέσα από αθλητικές ή καλλιτεχνικές δραστηριότητες που επιτρέπουν ν’ αποφορτίζονται οι εσωτερικές εντάσεις.

-«Νομίζω ότι δεν συνεννοούμαστε», «Φαίνεται ότι δεν έχουμε την ίδια άποψη»: είναι εκφράσεις που «οπλίζουν» τους υπερευαίσθητους για να ξεκινήσουν συζητήσεις που φοβούνται.

 

Συγκινήσεις που παραλύουν

 Η υπερευαισθησία δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα και σε στιγμές έντασης. Γιατί, τη στιγμή που πρέπει να εκφραστεί ξεκάθαρα και σταθερά η διαφωνία απέναντι σ’ έναν κακόπιστο ή άδικο συνομιλητή, η συγκίνηση ανεβαίνει. Και τότε, η αίσθηση που νιώθει ο υπερευαίσθητος άνθρωπος είναι ότι είναι άοπλος.

Επιπρόσθετα, το να κλαίει κανείς δημόσια προκαλεί ένα τέτοιο συναίσθημα ντροπής που μειώνει εντελώς την αυτοπεποίθησή του. Και φοβάται, με αφορμή έστω και την παραμικρή εξήγηση που πρέπει να δοθεί, μήπως ξεσπάσει ξανά σε δάκρυα.

Επιπλέον, μόλις νιώσει ο υπερευαίσθητος τα σημάδια της συγκίνησης  ( ίδρωμα χεριών, έντονο χτυποκάρδι, κ.ά. ) τον πιάνει πανικός. Κι έτσι προκύπτει ένας φαύλος κύκλος που μπορεί ν’ οδηγήσει στην αναδίπλωση του εαυτού του. Γι’ αυτό, αντί  ο υπερευαίσθητος να καταλήξει στην εσωστρέφεια -θέλοντας έτσι να κρύψει την ευαισθησία του με κάθε κόστος-  καλύτερα θα ήταν να την αποδεχτεί και να μάθει να τη συγκρατεί, ώστε να μην τον ενοχλεί πια στην κοινωνική του ζωή.

 

Είναι και πλεονέκτημα

Όμως δουλεύοντας εσωτερικά με τον εαυτό του, ο υπερευαίσθητος άνθρωπος μπορεί όχι μόνο ν’ αποκτήσει την εμπιστοσύνη που χρειάζεται, αλλά και να καταλάβει πως τα δάκρυά του δεν τον κάνουν απαραιτήτως και το περίγελο του περιβάλλοντός του. Αντίθετα, μπορεί να προκαλέσουν στον άλλο περισσότερη τρυφερότητα και σεβασμό.

Επίσης, ένα άλλο σημαντικό πλεονέκτημά του είναι πως χάρη στην ευαισθησία του αντιλαμβάνεται πράγματα που οι υπόλοιποι δεν βλέπουν. Γι’ αυτό, μπορούμε να υπολογίζουμε σε τέτοιους ανθρώπους για να καταλάβουμε πότε ένας δικός μας άνθρωπος δεν είναι καλά ή έχει προβλήματα.

-Τέλος, όταν είναι κανείς υπερευαίσθητος προτιμά -για ν’ αποφεύγει τις εντάσεις- να συνεργάζεται με ανθρώπους που τα πάει καλά. Πράγμα που είναι, βέβαια, ένα μεγάλο πλεονέκτημα τόσο για την ομαδική δουλειά όσο και για την καλή συνεννόηση μέσα στην οικογένεια.

 

Να θυμάστε ότι

Η ευσυγκινησία είναι ένα πραγματικό πλεονέκτημα. Επειδή είναι ικανοί να νιώσουν συμπόνια, οι υπερευαίσθητοι συχνά είναι περιποιητικοί, ακούν υπομονετικά τους άλλους, ενώ όλοι μπορούν να τους εμπιστευτούν τα μυστικά τους. 

 

 

Μαρία Ορφανίδου