14 Φεβρουαρίου : Η γιορτή των ερωτευμένων  (Αγίου Βαλεντίνου)

“Τελετές” για έναν αιώνιο έρωτα 

 

Συνεχής αναγέννηση του γάμου.

 

Τα περισσότερα παραμύθια, οι αισθηματικές ταινίες και τα βιβλία με τις ρομαντικές υποθέσεις τελειώνουν συνήθως με το γάμο των πρωταγωνιστών και με την πασίγνωστη φράση: «κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!».

Ο γάμος όμως δεν είναι ο σκοπός του έρωτα ή στην περίπτωση που είναι, πρόκειται για ένα σκοπό πρόσκαιρο, στον οποίο φτάνει το ζευγάρι με την καρδιά ανοιχτή για να περάσει μετά στο πιο δύσκολο κομμάτι του δρόμου, τη συμβίωση.

Ωστόσο, πολλοί ερωτευμένοι συγχέουν το γάμο με ένα είδος ασφάλειας ζωής που τους εξασφαλίζει την αγάπη του άλλου. Κι αυτό γιατί κατά βάθος, παρόλο που λίγοι είναι αυτοί που τολμούν να το ομολογήσουν ανοιχτά, το γαμήλιο «ναι» τους κάνει να αφήσουν ένα στεναγμό ανακούφισης: «επιτέλους, είναι δικός μου πια», «είναι δικιά μου»…

  

Το μεγάλο λάθος

Αυτό το είδος όμως ηρεμίας που κατακλύζει πολλά ζευγάρια, τα κάνει να επαναπαύονται στις δάφνες τους και να παύουν να παλεύουν για να διατηρήσουν αναμμένη τη φλόγα του έρωτα. Έχουν βιώσει την περίοδο του αρραβώνα σαν μια περίοδο κατάκτησης, στην οποία οι φροντίδες, η τρυφερότητα και οι μικρές λεπτομέρειες ήταν αναγκαίες για να αποκτήσουν το αγαπημένο πρόσωπο. Από τη στιγμή όμως που πετυχαίνουν το σκοπό τους, πιστεύουν πως δεν είναι πια απαραίτητα όλα αυτά. Κι εδώ βρίσκεται το λάθος.

Οι ειδικοί με δυσκολία προσδιορίζουν σε τι συνίστανται αυτές οι μικρολεπτομέρειες που καταφέρνουν να διατηρούν ζωντανή την ψευδαίσθηση και τον ενθουσιασμό του ζευγαριού. Αυτό που κάποιους τους ξετρελαίνει, σε άλλους θα φανεί γελοίο και ίσως και ξεπερασμένο. Το σημαντικό όμως σε αυτή την περίπτωση είναι η ουσία και όχι η μορφή, που θα εξαρτηθεί στο μέλλον από τα κοινά βιώματα και των δυο συζύγων.

  

Γύρω στα  50

Οι δυσκολίες όμως του γάμου γίνονται εντονότερες στην «κριτική ηλικία». Δηλαδή γύρω στα 50, τότε που άνδρες και γυναίκες νιώθουν μια γενική κατάπτωση του οργανισμού, καθώς η δραστηριότητα των αδένων επιβραδύνεται.

Η μεν γυναίκα βλέπει την περίοδό της να γίνεται σπάνια και τέλος να εξαφανίζεται και φαντάζεται πως έτσι έχει χάσει τη «θηλυκότητά» της, ενώ στην πραγματικότητα έχει χάσει μόνο την αναπαραγωγική της ικανότητα. Ο άνδρας πάλι απ’ τη μεριά του, δέχεται δύσκολα ή αρνιέται να γεράσει. Και τότε το ζευγάρι, μαζί ή χωριστά, καταφεύγουν στη θλίψη ή τη μελαγχολία σαν σημάδια που αναγγέλλει την παρακμή τους, αντί να επιδοθούν στη δραστηριότητα, την ανανέωση του ερωτικού πάθους τους και την ανύψωσή του σε άλλα επίπεδα.

Τα δράματα που επέρχονται τότε είναι εκδηλώσεις της ανισορροπίας του καθένα ή του ζευγαριού συνολικά.

 

Προσοχή!

 

Η επιθυμία υπάρχει πάντα. Αλλά η έκφρασή της γίνεται όλο και δυσκολότερη.

 

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΑΝΑΜΜΕΝΗ Η ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

 

1. Χειρονομίες αγάπης

Σε αυτό το πεδίο, τα παντρεμένα ζευγάρια δυσκολεύονται αρκετά. Τι κρίμα όμως, αφού για να διαρκέσει ο έρωτας πρέπει να δείχνουμε την τρυφερότητά μας και δημόσια, να δηλώνουμε ανοιχτά πως είμαστε ερωτευμένοι και ότι δεν ντρεπόμαστε καθόλου γι’ αυτό.

Μαγικές συνταγές, βέβαια, δεν υπάρχουν, γιατί κάθε ζευγάρι είναι ένας κόσμος ολόκληρος. Εκείνοι που το αποτελούν είναι και οι μόνοι που ξέρουν ποιες χειρονομίες εμπεριέχουν το μυστικό για να πουν στον άλλον: « σε σκέφτομαι, μου λείπεις, θα ήθελα να ήμουν πλάι σου». Μπορεί να είναι ένα πειρακτικό κλείσιμο του ματιού μέσα στη φασαρία μιας γιορτής, ένα ελαφρύ άγγιγμα των χεριών καθώς περνά ο ένας δίπλα στον άλλο, ένα ελαφρύ χτυπηματάκι σε μια στιγμή οικειότητας, ένα γρήγορο και φευγαλέο φιλί στην πιο ανέλπιστη στιγμή. Ή η ετοιμασία του αγαπημένου του φαγητού, ένα μασάζ μετά από μια κουραστική μέρα, το πιάσιμο του χεριού ή το χάϊδεμα των μαλλιών σε στιγμές έντασης…

 

2. Δωράκια έρωτα

Κάθε πράγμα που δωρίζουμε εμπεριέχει ένα μήνυμα, άσχετα με το αν είναι ασυνείδητο. Γενικά, θεωρείται μια απόδειξη έρωτα αυτό το δωράκι που δεν κοστίζει πολλά χρήματα, αλλά που απαιτεί μια προσπάθεια από τη μεριά του δωρητή.
Άλλο χαρακτηριστικό αυτού του τύπου δώρων είναι το ότι προσφέρονται σε ημερομηνίες άσχετες και αποτελούν πάντα μια έκπληξη γι’ αυτόν που το δέχεται.

Είναι αλήθεια ότι σε όλους μας αρέσει να θυμάται το ταίρι μας τη μέρα των γενεθλίων μας ή την ημερομηνία της επετείου του γάμου μας. Ποιος όμως μπορεί να θυμώσει με κάποιο σύζυγο που, παρόλο που δε θυμάται καμιά από αυτές τις μέρες, είναι ικανός να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε βαρετή Δευτέρα με ένα μπουκάλι σαμπάνια, γλυκά ή οποιαδήποτε άλλη λιχουδιά;

 

3. Ποτέ δεν είναι αργά

Πολλοί από μας έχουμε προσαρμόσει την καθημερινή μας ζωή σε ένα ρυθμό τόσο ταχύ, τόσο γεμάτο από υποχρεώσεις και στερημένο από τρυφερές στιγμές που μας φαίνεται αδύνατο να πισωγυρίσουμε. Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι μας λείπουν εκείνοι οι τρελοί περίπατοι στο πάρκο με το φως του φεγγαριού, μέσα στην παγωνιά ή εκείνα τα πρώτα ραντεβού στα οποία η νευρικότητα μας έκανε να λέμε κάθε λογής ανοησία. Γιατί η άνεση και η ασφάλεια, η καθημερινή ρουτίνα καταστρέφουν –μέρα με τη μέρα- τις μικρές λεπτομέρειες, τις τρυφερές χειρονομίες, τα λόγια αγάπης, τις τρέλες… Και, δυστυχώς, ελάχιστοι είναι εκείνοι που καταλαβαίνουν έγκαιρα ότι αυτές ο λεπτομέρειες είναι πολύ πιο σημαντικές από όσο φαίνονται με μια πρώτη ματιά…

 

Προσοχή!

 

Το μεγάλο μυστικό του αιώνιου έρωτα είναι να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε  -με δόντια και νύχια- εκείνο τον ενθουσιασμό των πρώτων καιρών που έκανε την καρδιά μας να χτυπά πιο δυνατά όταν ακούγαμε τα βήματά του ή το γέλιο της…

_____________

 Ευχαριστούε την ψυχολόγο Άννα Κόντου, για τις πληροφορίες που μας έδωσε.

 

Μαρία Ορφανίδου