Βόλτα στη Ναύπακτο!

Η Ναύπακτος είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Ναυπακτίας του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Είναι από τις αρχαιότερες πόλεις της πατρίδας μας, με ιστορία τουλάχιστον 3500 ετών. Κοντά στη νέα γέφυρα του Ρίου-Αντίρριου, κοντά στο Μεσολόγγι, την πρωτεύουσα του νομού, πάνω στο παραλιακό δρόμο κατά μήκος της βόρειας ακτής του Κορινθιακού που την ενώνει με την Ερατεινή, το Γαλαξίδι, την Ιτέα και στη συνέχεια με τους Δελφούς και Αράχωβα, η πόλη δεν θα μπορούσε να είναι σε καλύτερη θέση. Η Ναύπακτος (Έπαχτος ή Λεπάντε στο παρελθόν) είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στην νότια πλευρά ενός λόφου που, στην κορυφή του, είναι στολισμένος με το βενετσιάνικο κάστρο του. Η καρδιά της πόλης είναι το μικρό τειχισμένο βενετσιάνικο λιμανάκι της, από τα ωραιότερα της Ελλάδας. Το κλίμα της πόλης είναι ίσως από τα καλύτερα της Ελλάδας, μεσογειακό εύκρατο, με δροσερά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού υπάρχει πλούσιο πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων με θεατρικές παραστάσεις, μουσικές βραδιές, εκδηλώσεις χορού και εκθέσεις βιβλίου, ζωγραφικής και φωτογραφίας. Υπάρχουν δύο παραλίες στην πόλη, μία στο ανατολικό και μία στο δυτικό άκρο της, και οι δυο πεντακάθαρες και με πολλούς ντόπιους και επισκέπτες που επιλέγουν την Ναύπακτο για να περάσουν τις διακοπές τους Η πόλη διαθέτει αρκετά καλή τουριστική υποδομή με ξενοδοχεία όλων των κατηγοριών, εστιατόρια, ψαροταβέρνες, καφενεία και καφετέριες, κλαμπ και παμπ και άλλα. Τα βράδια είναι ειρηνικά με τον κόσμο να κάνει τη βόλτα του στον παραλιακό δρόμο της Ψανής. Αν όμως επιθυμείτε νυχτερινή ζωή πιο «ζωντανή», η Ναύπακτος δεν θα σας απογοητεύσει. Εκείνο όμως που μαγεύει τον Έλληνα επισκέπτη είναι η αίσθηση της ιστορικότητας της πόλης. Τα μεσαιωνικά και υστερότερα μνημεία, η σημασία της πόλης κατά τον απελευθερωτικό αγώνα, σημαδεύουν, λες, τις συνειδήσεις μας, αν τόσο δα αγαπάμε και νοιαζόμαστε για τον τόπο μας. Τη Ναύπακτο αξίζει να την “ανακαλύψουμε” ! Η Ιστορία της Ναυπάκτου Το όνομα της Ναυπάκτου προέρχεται από τις λέξεις “ναυς”= πλοίο και “πήγνυμι”= κατασκευάζω, στήνω. Από τις ίδιες ακριβώς λέξεις προέρχεται η λέξη “Ναυπηγός”. Ναύπακτος δηλαδή σημαίνει “η πόλη όπου ναυπηγούνται πλοία”. Η Ναύπακτος, κτισμένη σε καίριο επικοινωνιακό κόμβο ανάμεσα στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα, ελέγχει ταυτόχρονα τη δυτική είσοδο στον Κορινθιακό κόλπο. Η στρατηγική της θέση για την άμυνα της Αιτωλίας και ο ρόλος της ως ενδιάμεσος σταθμός στα ταξίδια των Δυτικοευρωπαίων προς τους Αγίους Τόπους, την ανέδειξαν σε ένα από τα σημαντικότερα μεσαιωνικά λιμάνια του ελλαδικού χώρου. Κατά την πρωτοβυζαντινή εποχή οι πληροφορίες για τη Ναύπακτο περιορίζονται κυρίως στο εκκλησιαστικό της status. Η πρώτη γνωστή αναφορά σε Επίσκοπο Ναυπάκτου σχετίζεται με τον Μαρτύριο, ο οποίος το 343 παίρνει μέρος στη σύνοδο της Σαρδικής / Σόφιας. Μνεία για το κάστρο της πόλης γίνεται τον 6ο αιώνα, από τον ιστορικό Προκόπιο. Στη μεσοβυζαντινή εποχή, οι πληροφορίες από τις πηγές για τη Ναύπακτο είναι περισσότερες. Κατά τους 8ο και 9ο αιώνες θα υποστεί σλαβικές επιδρομές. Μετά το 899 αποτελεί κύριο τμήμα του Θέματος Νικοπόλεως. Η Ναύπακτος, στις αρχές του 10 αιώνα, γίνεται πρωτεύουσα του Θέματος και έδρα της Μητρόπολης. Την ίδια περίοδο χρησιμοποιείται από το βυζαντινό στόλο ως μία από τις σημαντικότερες βάσεις ελλιμενισμού του. Η πόλη αποτελεί ταυτόχρονα ενδιάμεσο σταθμό στα ταξίδια των διπλωματικών επαφών με τη δύση, ενώ παράλληλα συνδέεται οδικά με την Κωνσταντινούπολη. Μετά το 1204 η Ναύπακτος περνά στον έλεγχο των Βενετών, στα έγγραφα των οποίων αναφέρεται ως Nepanto ή Lepanto. Με τη συνθήκη του 1210 παραχωρείται στον Μιχαήλ Α΄ Άγγελο Δούκα Κομνηνό, τον ιδρυτή του λεγόμενου Δεσποτάτου της Ηπείρου. Στα 1294, ο Νικηφόρος Α΄ Άγγελος Δούκας Κομνηνός δίνει τη Ναύπακτο ως προίκα στον Φίλιππο Α΄ του Τάραντα, μετά το γάμο με την κόρη του Θάμαρ. Μετά το 1320, η πόλη βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Ανδεγαβών, ενώ από το 1361 κύριοί της αναδεικνύονται οι Αλβανοί. Στις τελευταίες δεκαετίες του 14ου αιώνα, Αλβανοί, Ενετοί και Οθωμανοί ερίζουν για την κατοχή της. Το 1407 η Ναύπακτος γίνεται Ενετική κτήση. Οι Βενετοί, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν έναν ασφαλή εμπορικό σταθμό, επισκευάζουν τα βυζαντινά τείχη και οχυρώνουν το λιμάνι. Η Ναύπακτος απελευθερώνεται το 1829 και ενσωματώνεται στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος